Реферат: Postmodernist View On Consensus Essay Research Paper

Postmodernist View On Consensus Essay, Research Paper

STELLING:? In tegenstelling tot wat ze op de reclame ook mogen beweren komt men met een bot en roestig kapmes veel verder dan met een geoliede fijnbesnaard figuurzaagje.?

HOOFDSTUK 1: Een onbeweegbare beweger: een overzicht van de wereld en wat haar structureert en drijft, waarin met een grote boog rond de sociologie en de filosofie word gegaan.

Wereld: beeld van de overwinning van het liberale imperialistische kapitalisme over zijn twee laatste uitdagers: communisme en fascisme

Het systeem: creatie van ongelijkheid, roept verschillen in het leven

Laat geen vrede toe: maar creert ZEKERHEID door competitie

De structuur staat niet bloot aan radicale omverwerping maar aan herziening

Werkt volgens de regels van spel met meerdere spelers: het doel van hetspel is altijd winnen waarvoor elke strategie toepasbaar is, zij het binnen de regels.

Bij de modernen: in politiek TWEE legitimatieprincipes: god en republiek, ras en universele mens, bij conlict over legitimiteit: OORLOG

Bij postmodernen: in de politiek BEHEERSSYSTEMEN. Geen oorlogen maar ingrijpen van politie, niet om legitimeit te ontnemen maar om te dwingen volgens de regels te onderhandelen.

Systeem is overal: geen Frasne denkers, amerikaanse droom, engelse bril meer

Het systeem dat het best is afgesteld op de ontwikkeling zijn weg heeft gebaand tussen de idealen heen, die onder eigennamen zijn gedomicilieerd.

Vroegere vermogen van die idealen was af te leiden aan vermogen om haar gebeid te kunnen mobiliseren en te organiseren. Nu niet meer: Burgers menen vrij te zijn en zijn daarom gemakkelijker te mobiliseren.

Tegenwoordig is er superioriteit van kapitalistische democratie, (echter niet omdat ze beter is, maar omdat ze de eeuwigdurende concurrentie tussen toevallig ontstane systemen heeft overwonnen). Dit is dan ook de reden voor de legitimeit van dit systeem, hierop stoelt ze haar prestige: de consensus berust op een FEITELIJKE SITUATIE, een triomf over eeuwenlange politieke expirimenten

ER zijn nieuwe waarden: humanitaire hulp, bio ethiek, recht op onderwijs, zelfbeschikkingsrecht voor vrouwen, plicht to hulp aan oude koloniale rijken en oostblok.

? worden nagestreeft BINNEN DE REGELS VAN HET SPEL

In zekere zin is dit humanistisch, omdat het systeem rekening houd met de mensen waaruit het is samengesteld, doch omgekeerd eist het systeem dat de mensen zich aanpassen aan de ontwikkeling. Bevoorbeeld dat er niet genoeg arbeid is voor de benodigde goederen, dat producties niet optimaal worden geoptimaliseerd, maar worden gewinstmaximaliseerd, kapitaalvlucht,?

Het moderne humanisme van de Verlichting had het natuurlijk niet hierover maar over een gemeenschap fan gelijke en verlichte burgers tot ideaal gesteld, die in vrijheid overleggen over beslissingen die in gemeenschappelijke zaken moeten worden genomen.

Het humanisme van het systeem is UTILITARISTISCH, waarvan deze nuttigheid word berekend aan de hand van veronderstelde behoeften: VERONDERSTELD omdat het systeem werkt met onvolledige informatie in de zin dat er een onbeheersbaar toeval is.

Je medespelers (of tegenspelers, is nu hetzelfde) is perfect in te schatten ondanks talloze peilingen en statistieken getroost.

Het systeem bevorderd deze onzekerheid omdat het niet gesloten is. Het verzekerd slechts de competitie.

Deze marge van onzekerheid zorgt er voor dat dissidenten het systeem niet op hun grondvesten laten daveren.

Vroeger: strijd voor idealen: (VOLK VRIJHEID PERSOON MENSHEID), dingen die nog niet in het systeem waren toegelaten of werden geschonden

Nu: onze rebellie valt het systeem niet meer af: het draagt zelfs bij tot zijn vervolmaking (eerder genoemde correctie) en speelt zich af in de tolerantie van de marge van onzekerheid

MARGE DUS NIET TOTALITAIR

HOOFDSTUK II: De consensus

Het systeem is niet totalitair maar de bosmaaier van de consensus maait elk tegendraadse grassprietje naar de marginaliteit.

Een van de hoogste goeden die we kennen is onze vrijheid en onze vrijheid van meningsuiting. De recentste grote crisis rond dit thema weerd mondiaal gevoerd rond het boek De Duivelsverzen. (sorry voor Herman Brusselmans die met zijn schofferingen tegen An Demeulemeester slechts een goede tweede was).

Duivelsverzen: -Moslims eisen een totaal verbod op dit boek omdat ze gevrijwaard willen blijven van aantasting van al wat boven hen staat

-tegenstanders ontzeggen moslims deze eis in naam van de vrijheid van meningsuiting

De opvatting is dus dat vrijwel iedere mening kan gehoord worden, behalve de mening die vind dat niet elke mening gehoord moet worden: de consensus mag dus niet doorbroken worden.

VRAAG: is consensus een HOGERE WAARDE die alle andere overstijgt, of is het een uitwaseming van ultrarelativisme, voortkomend aan gebrek aan overeenstemming over de meest elementaire waarden.

Een nieuwe illusie die onze wereld kent zijn de gelijke rechten (zonder hier over economische dogmas of sociologische ongelijkheid te spreken). Deze worden infromeel uitgerekt: autochtonen hebben ze, maar al zij die geen burgerrechten hebben worden uitgenodigd aan het debat mee te doen en hun mening te geven. TOLERANTIE.

Tolerantie is de consensus: het is een groot die tolereert, en het is een groep die getolereerd word. In de praktijk wordt deze tolerantie gemakkelijk opzij gezet: In het voorbeeld van Rushdie werd bevoorbeeld naar aanleiding van enkele moslims die de dood aan de schrijver uitriepen de ganse islam veroordeeld, en werd de getolereerden gesteld dat ze zich maar beter konden aanpassen of konden opkrassen. Dit is niet de stem van het volk alleen, maar ook de stem van gerenommeerde journalisten en de halve intelligentsia.

De consensus is dus niet wat hij pretendeert te zijn.

De consensus is de FORD T van de id?en. Snel en rationeel maatwerk Doch: vele en gelijkaardige autos op de boulevard van de rede.

Door de massaproductie worden er niet meer mensen naar de verlichting gebracht, want het is geen evenwichtssituatie die ontstaat: je medespeler is je tegenspeler in het systeem, dat door de consensus is gestructureert: de enige zekerheid is de competitie!

De consensus is de vijand van de BUGATTI van de id?en: veel te duur en velen zien het nut er niet van in: die kleine merken die nog ambachtelijk tegen de stroom in blijven varen,

MAAR: authenthiek en bloedzuiver blijven. Talloze ministrominkjes bestaan er zo: de consensus probeert ze op te slokken.

Hier wordt geen externe dialoog gevoerd, maar daar is men zich van bewust door de afwijzing die de differntiatie deels met zich meebrengt. Doch op de esplanade van de id?en weten de bugattis nog wel waarnaartoe ze rijden, een esplanade in de vrijheid van de marge in het systeem, bijdragend aan de vervolmaking van het systeem en de consensus: maar ze rijden nog wel zelf.

Men kan dus maar beter zijn eigen excentrieke koers varen en alle advies in de wind slaan, want wie wil slechts tolereren of getolereerd worden in een nepconsensus die er geen is, in een evenwicht dat een concurrentie is?

Heren:

STELLING:? In tegenstelling tot wat ze op de reclame ook mogen beweren komt men met een bot en roestig kapmes veel verder dan met een geoliede fijnbesnaard figuurzaagje.?

STELLING:? In tegenstelling tot wat ze op de reclame ook mogen beweren komt men met een bot en roestig kapmes veel verder dan met een geoliede fijnbesnaard figuurzaagje.?

HOOFDSTUK 1: Een onbeweegbare beweger: een overzicht van de wereld en wat haar structureert en drijft, waarin met een grote boog rond de sociologie en de filosofie word gegaan.

Wereld: beeld van de overwinning van het liberale imperialistische kapitalisme over zijn twee laatste uitdagers: communisme en fascisme

Het systeem: creatie van ongelijkheid, roept verschillen in het leven

Laat geen vrede toe: maar creert ZEKERHEID door competitie

De structuur staat niet bloot aan radicale omverwerping maar aan herziening

Werkt volgens de regels van spel met meerdere spelers: het doel van hetspel is altijd winnen waarvoor elke strategie toepasbaar is, zij het binnen de regels.

Bij de modernen: in politiek TWEE legitimatieprincipes: god en republiek, ras en universele mens, bij conlict over legitimiteit: OORLOG

Bij postmodernen: in de politiek BEHEERSSYSTEMEN. Geen oorlogen maar ingrijpen van politie, niet om legitimeit te ontnemen maar om te dwingen volgens de regels te onderhandelen.

Systeem is overal: geen Frasne denkers, amerikaanse droom, engelse bril meer

Het systeem dat het best is afgesteld op de ontwikkeling zijn weg heeft gebaand tussen de idealen heen, die onder eigennamen zijn gedomicilieerd.

Vroegere vermogen van die idealen was af te leiden aan vermogen om haar gebeid te kunnen mobiliseren en te organiseren. Nu niet meer: Burgers menen vrij te zijn en zijn daarom gemakkelijker te mobiliseren.

Tegenwoordig is er superioriteit van kapitalistische democratie, (echter niet omdat ze beter is, maar omdat ze de eeuwigdurende concurrentie tussen toevallig ontstane systemen heeft overwonnen). Dit is dan ook de reden voor de legitimeit van dit systeem, hierop stoelt ze haar prestige: de consensus berust op een FEITELIJKE SITUATIE, een triomf over eeuwenlange politieke expirimenten

ER zijn nieuwe waarden: humanitaire hulp, bio ethiek, recht op onderwijs, zelfbeschikkingsrecht voor vrouwen, plicht to hulp aan oude koloniale rijken en oostblok.

? worden nagestreeft BINNEN DE REGELS VAN HET SPEL

In zekere zin is dit humanistisch, omdat het systeem rekening houd met de mensen waaruit het is samengesteld, doch omgekeerd eist het systeem dat de mensen zich aanpassen aan de ontwikkeling. Bevoorbeeld dat er niet genoeg arbeid is voor de benodigde goederen, dat producties niet optimaal worden geoptimaliseerd, maar worden gewinstmaximaliseerd, kapitaalvlucht,?

Het moderne humanisme van de Verlichting had het natuurlijk niet hierover maar over een gemeenschap fan gelijke en verlichte burgers tot ideaal gesteld, die in vrijheid overleggen over beslissingen die in gemeenschappelijke zaken moeten worden genomen.

Het humanisme van het systeem is UTILITARISTISCH, waarvan deze nuttigheid word berekend aan de hand van veronderstelde behoeften: VERONDERSTELD omdat het systeem werkt met onvolledige informatie in de zin dat er een onbeheersbaar toeval is.

Je medespelers (of tegenspelers, is nu hetzelfde) is perfect in te schatten ondanks talloze peilingen en statistieken getroost.

Het systeem bevorderd deze onzekerheid omdat het niet gesloten is. Het verzekerd slechts de competitie.

Deze marge van onzekerheid zorgt er voor dat dissidenten het systeem niet op hun grondvesten laten daveren.

Vroeger: strijd voor idealen: (VOLK VRIJHEID PERSOON MENSHEID), dingen die nog niet in het systeem waren toegelaten of werden geschonden

Nu: onze rebellie valt het systeem niet meer af: het draagt zelfs bij tot zijn vervolmaking (eerder genoemde correctie) en speelt zich af in de tolerantie van de marge van onzekerheid

MARGE DUS NIET TOTALITAIR

HOOFDSTUK II: De consensus

Het systeem is niet totalitair maar de bosmaaier van de consensus maait elk tegendraadse grassprietje naar de marginaliteit.

Een van de hoogste goeden die we kennen is onze vrijheid en onze vrijheid van meningsuiting. De recentste grote crisis rond dit thema weerd mondiaal gevoerd rond het boek De Duivelsverzen. (sorry voor Herman Brusselmans die met zijn schofferingen tegen An Demeulemeester slechts een goede tweede was).

Duivelsverzen: -Moslims eisen een totaal verbod op dit boek omdat ze gevrijwaard willen blijven van aantasting van al wat boven hen staat

-tegenstanders ontzeggen moslims deze eis in naam van de vrijheid van meningsuiting

De opvatting is dus dat vrijwel iedere mening kan gehoord worden, behalve de mening die vind dat niet elke mening gehoord moet worden: de consensus mag dus niet doorbroken worden.

VRAAG: is consensus een HOGERE WAARDE die alle andere overstijgt, of is het een uitwaseming van ultrarelativisme, voortkomend aan gebrek aan overeenstemming over de meest elementaire waarden.

Een nieuwe illusie die onze wereld kent zijn de gelijke rechten (zonder hier over economische dogmas of sociologische ongelijkheid te spreken). Deze worden infromeel uitgerekt: autochtonen hebben ze, maar al zij die geen burgerrechten hebben worden uitgenodigd aan het debat mee te doen en hun mening te geven. TOLERANTIE.

Tolerantie is de consensus: het is een groot die tolereert, en het is een groep die getolereerd word. In de praktijk wordt deze tolerantie gemakkelijk opzij gezet: In het voorbeeld van Rushdie werd bevoorbeeld naar aanleiding van enkele moslims die de dood aan de schrijver uitriepen de ganse islam veroordeeld, en werd de getolereerden gesteld dat ze zich maar beter konden aanpassen of konden opkrassen. Dit is niet de stem van het volk alleen, maar ook de stem van gerenommeerde journalisten en de halve intelligentsia.

De consensus is dus niet wat hij pretendeert te zijn.

De consensus is de FORD T van de id?en. Snel en rationeel maatwerk Doch: vele en gelijkaardige autos op de boulevard van de rede.

Door de massaproductie worden er niet meer mensen naar de verlichting gebracht, want het is geen evenwichtssituatie die ontstaat: je medespeler is je tegenspeler in het systeem, dat door de consensus is gestructureert: de enige zekerheid is de competitie!

De consensus is de vijand van de BUGATTI van de id?en: veel te duur en velen zien het nut er niet van in: die kleine merken die nog ambachtelijk tegen de stroom in blijven varen,

MAAR: authenthiek en bloedzuiver blijven. Talloze ministrominkjes bestaan er zo: de consensus probeert ze op te slokken.

Hier wordt geen externe dialoog gevoerd, maar daar is men zich van bewust door de afwijzing die de differntiatie deels met zich meebrengt. Doch op de esplanade van de id?en weten de bugattis nog wel waarnaartoe ze rijden, een esplanade in de vrijheid van de marge in het systeem, bijdragend aan de vervolmaking van het systeem en de consensus: maar ze rijden nog wel zelf.

Men kan dus maar beter zijn eigen excentrieke koers varen en alle advies in de wind slaan, want wie wil slechts tolereren of getolereerd worden in een nepconsensus die er geen is, in een evenwicht dat een concurrentie is?

Heren:

STELLING:? In tegenstelling tot wat ze op de reclame ook mogen beweren komt men met een bot en roestig kapmes veel verder dan met een geoliede fijnbesnaard figuurzaagje.?

Bibliography

Lyotard: postmoderne fabels + le postmoderne explique aux enfants

345

еще рефераты
Еще работы по иностранному языку